زنجبیل در تندرستی ما نقش دیرینه و غنی دارد. کاربرد پزشکی آن به هزاران سال پیش برمی گردد، زمانی که به عنوان یک داروی طبیعی در مواردی مانند اسهال و رقیق شدگی شکم بکار می رفت، اما هنوز هم ریشه های ضخیم و گره دار این گیاه استعدادهای پنهانی را از خود بروز می دهند. پژوهشگران توانستند زنجیبل تازه را به نانوذره ای تبدیل کرده که پتانسیل بالایی در درمان انواعی از نشانه ها در اشکال مزمن، بیماری التهاب روده و حتی مبارزه با سرطان، دارد. با بهترین ها در زمین همراه باشید.
این کشف نتیجه ی همکاری میان پژوهشگران مرکز پزشکی آتلانتا و دانشگاه ایالات جرجیا بوده است. بر اساس تحقیقات پیشین در مورد خصوصیات ضدالتهاب این گیاه، گروه فوق تصمیم به بررسی بیشتر پتانسیل آن در درمان شرایط مرتبط با بیماری های گوارشی گرفتند.
این تحقیق با یک ریشه ی زنجبیل تازه آغاز شد و گروه از یک مخلوط کن عادی استفاده کردند. اما این روند از این نقطه به بعد کمی پیچیده تر شد، گروه از دستگاه سانتریفیوژ پرسرعت و پراکندگی فراصوت برای تجزیه ی زنجبیل به ذرات ریز استفاده نمودند، هر کدام از این ذرات در اندازه ی حدود 230 نانومتر شدند.
این ذرات از راه دهانی به موش های آزمایشگاهی خورانده و توسط سلول های روده جذب شدند. در این ناحیه است که بیماری التهاب روده رخ می دهد و پژوهشگران مشاهده کردند این ذرات می توانند هم التهاب طولانی مدت و هم التهاب کوتاه مدت را کاهش دادند و حتی قادر به جلوگیری از سرطان ناشی از این التهاب ها می باشند. همچنین، پژوهشگران به این نتیجه رسیده که نانوذرات ناشی از زنجیبل یاGDNPها، احیای روده ای را با افزایش بقا و گسترش سلول های تشکیل دهنده ی کولن، بهبود می بخشد.
این گروه معتقد است این آثار درمانی از مقادیر مولکول های چرب یا لیپیدهای در ذرات ناشی می شود که نتیجه ی لیپیدهای طبیعی موجود در گیاه زنجبیل است. یکی از این لیپیدها، فسفاتیدیک اسید می باشد که نقش مهمی در ساخت غشاهای سلولی ایفا می کند، اما پژوهشگران عنوان کردند این ذرات همچنین حاوی سایر ترکیبات مهم زنجیبل هستند که 6-جینجرول و 6-شوگاول نامیده می شوند و برای مقابله با اکسیداسیون، التهاب و سرطان بکار می روند.
این ذرات ظاهرا در موش ها غیرسمی بده و پژوهشگران گفته اند در انسان ها ممکن است درمان بهتری به شمار روند. این تحقیقات در ژورنال Biomaterials منتشر شده است.
